Oleum essentiale rosmarini, oleum curae cutis, essentia, oleum incrementi capillorum, materia rudis cosmetica.
Rosmarinus est herba fragrans, quae in Mediterraneo oritur, cuius nomen a verbis Latinis "ros" (ros) et "marinus" (mare) accipit, quod "ros Maris" significat. Etiam in Anglia, Mexico, Civitatibus Foederatis Americae, et Africa septentrionali, praesertim in Maroco, crescit. Notum propter fragrantiam suam distinctam, quae odore vivido, sempervirente, citro simili, herbaceo insignitur, oleum essentiale Rosmarini ex herba aromatica derivatur.Rosmarinus OfficinalisPlanta ad familiam Menthae pertinens, quae Basilicum, Lavandulam, Myrtum, et Salviam comprehendit. Aspectus eius etiam Lavandulae similis est, acubus planis pini, quae levis argenti vestigium habent.
Historice, Rosmarinus a Graecis, Aegyptiis, Hebraeis et Romanis antiquis sacrum habebatur, et ad multas usus adhibebatur. Graeci serta Rosmarini circa capita gerebant dum studebant, cum memoriam emendare crederetur, et Graeci et Romani Rosmarinum in fere omnibus festis et caerimoniis religiosis, etiam nuptiis, ut admonitionem vitae et mortis adhibebant. In Mediterraneo, folia Rosmarini et...Oleum RosmariniRosmarinus vulgo ad artem culinariam praeparandam adhibebatur, dum in Aegypto planta, una cum extractis eius, ad thus adhibebatur. Medio Aevo, rosmarinus credebatur spiritus malos arcere et pestem bubonicam impedire posse. Hac opinione, rami rosmarini vulgo per pavimenta sparsi et in liminibus relinquebantur ad morbum arcendum. Rosmarinus etiam erat ingrediens in "Aceto Quattuor Furum," mixtura quae herbis et aromatibus infusa erat et a latronibus sepulcrorum ad se contra pestem defendendos adhibebatur. Symbolum memoriae, rosmarinus etiam in sepulcra iaciebatur ut promissum ne cari mortui oblivioni traderentur.
Per omnes civilizationes in cosmeticis propter proprietates suas antisepticas, antimicrobiales, antiinflammatorias, et antioxidantes, et in curatione medica propter beneficia sua valetudini adhibita est. Rosmarinus etiam medicina herbaria alternativa dilectissima Paracelso, medico, philosopho, et botanico Germano-Helvetico, factum erat, qui eius proprietates sanatrices, inter quas facultatem corpus roborandi et organa ut cerebrum, cor, et iecur sanandi, promovit. Quamquam notionis germinarum ignari erant, homines saeculi XVI rosmarinum ut thus vel ut balsama et olea ad fricandum bacteria noxia eliminanda utebantur, praesertim in cubiculis eorum qui aegrotabant. Per milia annorum, medicina popularis etiam rosmarinum propter facultatem memoriam emendandi, problemata digestionis leniendi, et musculos dolentes relevandi adhibuit.
